چقدر سخته توچشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزید و به جاش یک زخم همیشگی رو قلبت هدیه داد زل بزنی وبجای اینکه

پر از کینه و نفرت شی حس کنی هنوزم دوسش داری ، چقدر سخته دلت بخواد باز

به دیواری تکیه بدی که یک بار زیر آوار غرورش له شدی ، چقدر سخته توخیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی

ولی وقتی دیدیش هیچی جز سلام نتونی بهش بگی ، چقدر سخته وقتی پشتت بهته ودونه های اشک

رو گونه هات رو خیس کنه ولی مجبور بشی بخندی تا نفهمه هنوزم دوسش داری ، چقدر سخته آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی

و هزار بار تو خودت بشکنی و اونوقت آروم زیر لبت بگی گل من باغچه نو مبارک.