ای پروردگار بزرگ ، خداوند نیاکان من ، ای آفتاب و ای خدایان این قربانیها

را از من بپذیرید و سپاس و نیایش مرا نیز در ازای عنایاتی که نسبت به من فرموده

و در همه زندگانیم به وسیله علایم آسمانی ، نوای پرندگان و ندای انسان ارشادم

کرده اید که چه باید بکنم و از چه کارها احتراز نمایم .به خصوص قدر شناسی

بی حد و قیاس دارم که هیچ گاه مرا از یاری و حمایت خود

محروم نداشته اید و هرگز حتی در حین نهایت کامیابی باز مقهور غرور نشده ام 

. اکنون از درگاه متعال شما در خواست دارم زندگی فرزندانم ، زن ، دوستانم

و وطنم را قرین نیکی و سعادت بدارید و مرگ مرا هم مانند زندگانیم توام با عزت و افتخار .

       پسران من و شما ای دوستانم ، پایان عمر من فرا رسیده است .

من این حالت درگذشت را بنا بر آثار و قراینی درک می کنم . وقتی که از میان

شما رفتم باید به وسیله گفتار و عمل نشان دهید که مرد سعیدی بوده ام .هنگامی

که کودک بودم و باز در اوان جنوانی و روزگار سالخوردگی از نعمتها و خوشیهای هر

یک از آن مراحل نیک برخوردار شده ام ، با مرور زمان بر قدرتم پیوسته افزوده شده است

اما در زمان کهولت نا توان تر از عهد جوانی نبوده ام و به خاطر ندارم اقدام به کاری

کرده باشم و یا چیزی طلب نموده باشم ولی کامیاب نشده باشم .به علاوه دوستانم

را به وسیله نیکیها بهره مند و خوشبخت و دشمنان خود را خوار و زبون کرده ام و

این سرزمین نیاکان خویش را که پیش از من نام و نشانی در آسیا نداشت به اوج

ترقی و تعالی رسانیده ام و حتی یکی از کشورهای مسخر خویش را از دست نداده

ام . در سراسر زندگی به آنچه خواسته ام رسیده ام و همواره نگران که مبادا به

شکستی دچار آیم یا خبر نکبت باری بشنوم و همین بیم و نگرانی مانع از آن شد

که به شیوه سبک سران زیاده از خود راضی و غره شوم . اینک که از میان شما می روم

پسرانم را باز می گذارم ،همان فرزندانی که هدیه خدائی اند . وطن خود و دوستانم را سرفراز می گذارم و می گذرم